Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος: Επιστολή στο Γρηγόριο Νύσσης

 

Επιφυλασσόταν και τούτο για την ταλαίπωρη ζωή μου, ν’ ακούσω το θάνατο του Βασιλείου και εκείνης της αγίας ψυχής την εκδημία από τη δική μας ζωή, για να ενδημήσει στον Κύριο, πράγμα πού είχε κάνει φροντίδα του ολόκληρη τη ζωή του. Αλλά εγώ, έκτος από τα άλλα έχω στερηθεί και τούτο, επειδή το σώμα μου είναι σε κακή και πολύ επικίνδυνη κατάσταση: Να ασπαστώ την αγία του σκόνη, να σου παρασταθώ συμφιλοσοφώντας τα συνηθισμένα και να παρηγορήσω τούς κοινούς φίλους μας. Γιατί το να δω την ερημία της Εκκλησίας, πού στερήθηκε τέτοια δόξα κι έβγαλε απ’ το κεφάλι της τέτοιο στέφανο, ούτε μάτια μπορούν να το δουν ούτε αυτιά να το ακούσουν, όσων είναι φρόνιμοι. Εσύ τώρα νομίζω πώς μόλο πού έχεις πολλούς φίλους και λόγους για να σε παρηγορήσουν, κανένας δε θα σε παρηγορήσει τόσο, όσο ο ίδιος ο εαυτός σου και η θύμηση εκείνου. Γιατί και οι δύο σας γί­νατε για όλους τούς άλλους υπόδειγμα φιλόσοφου  και στάθμη πνευματικής μετριοπάθειας στα ευχάριστα και καρτε­ρίας στα λυπηρά. Επειδή η φιλοσοφία αναγνωρίζει αυτά τα δύο, μετριοπαθή συμπεριφορά στην ευτυχία και αποδοχή της συμφοράς με αξιοπρέπεια. Αυτό έχω να πω στην τιμιότητά σου. Αλλ’ εμένα πού γράφω αυτές τις γραμμές ποιός χρόνος και ποιός λόγος θα με παρηγορήσει έκτος από τη συναναστροφή και τη συνομιλία μαζί σου, το μόνο πού μου άφησε ο μακαρισμένος, βλέποντας δηλαδή εκείνον στο πρόσωπό σου, σαν σε καθρέφτη ωραίο και καθαρό, να νομίζω πώς έχω μαζί κι εκείνον.

Γρ.Θεολόγου, Εργα 7, Πατερικές Εκδόσεις, Γρηγόριος ο Παλαμάς,

επιστολή 76, σελ 138-141

 

 

 

 

Δημοσιεύτηκε 25th January 2013 από τον χρήστη Αλντεμπαράν