ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ

Στην πορεία του χρόνου μορφοποιήθηκαν τρεις μορφές μοναστικής ζωής, ο κοινοβιακός, ο ιδιόρρυθμος και ο ερημητικός.
Ο κοινοβιακός χαρακτηρίζεται από πειθαρχία και την από κοινού παρουσία στην προσευχή και στο φαγητό. Στις κοινοβιακές μονές οι μοναχοί ξυπνούν μια ώρα μετά τα μεσάνυχτα για να προσευχηθούν ο καθένας μόνος τους στο κελί τους και στη συνέχεια όλοι μαζί στον κεντρικό ναό, το καθολικό, όπου και παραμένουν μέχρι την αυγή. Στη συνέχεια τρώνε όλοι μαζί στην Τράπεζα. Μετά την Τράπεζα ακολουθεί προσευχή και ακολούθως οι μοναχοί εξασκούν το διακόνημά τους, τα καθήκοντά τους. Κανένας δεν εξαιρείται από την εργασία ούτε καν ο ηγούμενος. Το μεσημέρι οι μοναχοί ξεκουράζονται και κοιμούνται. Το απόγευμα πηγαίνουν και πάλι στο καθολικό για την εσπερινή λειτουργία (εσπερινός) και στη συνέχεια στην Τράπεζα. Η τελευταία λειτουργία της ημέρας είναι το απόδειπνο. Με τη δύση του ήλιου κλείνουν οι πόρτες του μοναστηριού και οι μοναχοί αποσύρονται στα κελιά τους όπου διαβάζουν, προσεύχονται και κοιμούνται.
Ο ιδιόρρυθμος τρόπος ζωής άρχισε να γίνεται δημοφιλής στα χρόνια της οθωμανικής κατάκτησης και την επιβολή υψηλών φόρων από την Υψηλή Πύλη στους μοναχούς. Την ίδια εποχή άρχισε και η ακμή των σκητών. Στις σκήτες και στις ιδιόρρυθμες μονές οι μοναχοί οργανώνουν ο καθένας μόνος του τη ζωή του μεταξύ των αναγκών και της προσευχής. Μόνο τις Κυριακές και τις εορτές βρίσκονται όλοι μαζί στη Θεία Λειτουργία. Τις άλλες ημέρες ο καθένας εκπληρώνει τα θρησκευτικά τους καθήκοντα στο παρεκκλήσι της καλύβας του.
Ο ερημικός βίος είναι ο πιο δύσκολος. Οι μοναχοί που επιλέγουν να ακολουθήσουν αυτό τον τρόπο ζωής συχνά ζουν σε σπηλιές και σε δένδρα. Τρώνε μόνο όσο είναι απαραίτητο για να παραμείνουν ζωντανοί, ασχολούνται μόνο χρειάζεται για να κρατούν το μυαλό τους σε εγρήγορση και αφιερώνουν όλο το χρόνο τους στην προσευχή. Μερικές φορές πηγαίνουν στις γειτονικές μονές για να λάβουν τη Θεία Κοινωνία.