ΟΙ ΑΡΝΗΤΕΣ ΤΟΥ ΘΕΙΟΥ ΔΕΙΠΝΟΥ Ἱερομόναχος π.Εὐφρόσυνος Σαβαΐτης

 

Ἄρθρο τοῦ ὁσιολογιοτάτου π.Εὐφροσύνου Ἱερομονάχου Σαββαΐτου
ἀποκλειστικά γιά τήν https://katanixi.gr/

Βλέπουμε και πάλι, αγαπητοί φίλοι, στο σημερινό Ευαγγέλιο, την οργή του Θεού με όσους προφασίζονται αδυναμία για αγώνα, εξαιτίας της αμαρτίας τους.

Ἐπιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

---

ΟΙ ΑΡΝΗΤΕΣ ΤΟΥ ΘΕΙΟΥ ΔΕΙΠΝΟΥ

Ἱερομόναχος π.Εὐφρόσυνος Σαβαΐτης

Κυριακή των Προπατόρων σήμερα, σεβαστοί Πατέρες και αγαπητοί αδελφοί. Τιμούμε δηλ. αυτήν την ημέρα ως Αγίους, εκείνους τους κατά σάρκα προγόνους του Χριστού μας, εθνικούς και Εβραίους, οι οποίοι φάνηκαν πιστοί στις εντολές και υποσχέσεις του Θεού, με κεντρικό πρόσωπο τον μακάριο και δίκαιο Πατριάρχη Αβραάμ, ως γεννάρχη και κατεξοχήν Προπάτορα. Διότι μόνο όσοι αποδεικνύουν με έργα την πίστη τους δικαιώνονται από τον Θεό, είτε λέγονται παλαιοί Ισραηλίτες, είτε είναι οι σημερινοί Ορθόδοξοι Χριστιανοί. Αυτήν την Κυριακή επίσης η Εκκλησία μας, ανέκαθεν, διαβάζει στο Ευαγγέλιο την παραβολή του Μεγάλου Δείπνου. (Λουκά.14, 16-24). Σε συνδυασμό μάλιστα με την Αποστολική περικοπή, έχουν να μας διδάξουν πολλά και ωφέλιμα για τον τρόπο σωτηρίας της ψυχής μας, εξαιρετικά δε επίκαιρα για τις πονηρές ημέρες, που διανύουμε.

Ο Πατριάρχης Αβραάμ δεν ήταν Εβραίος, αλλά προερχόταν από Χαλδαίους ειδωλολάτρες. Πίστεψε όμως ακλόνητα και υπάκουσε ακριβώς στις υποσχέσεις και εντολές του Θεού. Γι’ αυτήν του την πίστη αξιώθηκε να ονομαστεί πατέρας πολλών Εθνών. Μέσω αυτού και των πιστών τέκνων του, ο Θεός αρραβωνιάστηκε, όπως μας λέει το σημερινό Απολυτίκιο, την Εκκλησία του, που θα προερχόταν από τα ειδωλολατρικά έθνη. Καυχώνται επομένως όλοι αυτοί οι προ του Μωσαϊκού νόμου Άγιοι, διότι από το σπέρμα τους βλάστησε η Μητέρα του Θεού, η Παναγία μας, η οποία γέννησε άνευ σποράς ανδρός τον Κύριο της δόξης Ιησούν Χριστόν, τον Σωτήρα του κόσμου.

Α. ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΒΟΛΗΣ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΔΕΙΠΝΟΥ.

Ας δούμε τώρα σύντομα το νόημα της παραβολής, όπως μας την αναλύει ένας μεγάλος διδάσκαλος του 19^ου αιώνα, ο Έλληνας επίσκοπος, Νικηφόρος Θεοτόκης.

“Άνθρωπος ονομάζεται ο Θεός, ως λίαν φιλάνθρωπος. Δείπνον λέγεται η ενανθρώπησις, διότι έγινε το εσπέρας, δηλ. όχι στην αρχή της κτίσεως, αλλά εις το πλήρωμα του χρόνου. Είναι δε μέγα, διότι μέγα ονομάζεται το μυστήριον αυτό της ευσεβείας (Α’ Τιμοθ. γ’, 16), επίσης μέγα είναι και το μυστικόν δείπνον, που μας θεώνει κατά χάριν. Εις αυτό το δείπνον ο Θεός καλεί όλους τους πιστούς να συμμετάσχουν. Δούλος είναι ο Χριστός, που πήρε μορφήν δούλου. Η φράση “έρχεσθε, ότι ήδη έτοιμά εστί πάντα” υποδηλώνει την άφεσιν των αμαρτιών, την υιοθεσίαν, την δωρεάν του Αγίου Πνεύματος και τον Παράδεισον. Οι τρεις προφάσεις των αρνητών του Δείπνου (ο αγρός, τα πέντε ζεύγη βοών, δηλ. τα ζευγάρια των πέντε αισθήσεων και ο γάμος) φανερώνουν τους φιλοκτήμονας, τους φιληδόνους και τους φιλοσάρκους ανθρώπους. 

Οι πλατείες και οι ρύμες, είναι οι τόποι των απλοϊκών και αγραμμάτων ανθρώπων, οι οδοί και οι φραγμοί δηλώνουν τις περιοχές των απίστων και αμαρτωλών. Το “έτι τόπος εστί” αποδεικνύει το ευρύχωρον της θείας βασιλείας. Το “ίνα γεμισθή ο οίκος μου” την άμετρον φιλανθρωπίαν του Κυρίου.

Το “ουδείς των ανδρών εκείνων γεύσεταί μου του δείπνου” εννοεί την δικαίαν τιμωρίαν όσων αρνήθηκαν την Χριστιανικήν Πίστιν, ή όσων την δέχθηκαν μεν, αλλά την παραβαίνουν με πονηρά έργα αντίθετά της. Το “ολίγοι δε εκλεκτοί” σημαίνει τους λίγους και αξίους πιστούς, που σώζονται, διότι έχουν αγαθήν προαίρεσιν και ενάρετον ζωήν”.

Βλέπουμε και πάλι, αγαπητοί φίλοι, στο σημερινό Ευαγγέλιο, την οργή του Θεού με όσους προφασίζονται αδυναμία για αγώνα, εξαιτίας της αμαρτίας τους. Μας το λέει ξεκάθαρα: Κανένας απ’ αυτούς δεν θα σωθεί! Και μη νομίζουμε, ότι για τον Χριστό υπάρχουν εύλογες προφάσεις, όχι! Καμία δήθεν νόμιμη δικαιολογία δεν υπάρχει. Ούτε αγάπη γονέων, ούτε τέκνων, ούτε της ίδιας μας της ζωής! Όλα τα δικαιώματα τα έχει ο Χριστός! Και τίποτε ακατόρθωτο δεν μας προστάζει, κανένα άδικο η σκληρό! Μας προσκαλεί πάντα για τα ωφέλιμα, τα καλά, τα σωτήρια! Ας μη πλανώμαστε αδελφοί. Όλες οι προφάσεις μας σήμερα δεν είναι δικαιολογίες, αλλά πονηρολογίες!

Το θέλημα του Θεού στον ουρανό, πραγματοποιείται δίχως γογγυσμούς, αντιλογίες και αμφιβολίες. Έτσι πρέπει να εκτελείται και στη γη: “Γενηθήτω το θέλημα σου, ως εν ουρανώ και επί της γης”. Ας αποφεύγουμε λοιπόν κάθε πρόφαση, διότι είναι πονηρία και μας αποκοιμίζει για να πεθάνουμε στις αμαρτίες μας. Να ευχόμαστε και μεις μαζί με τον Ψαλμωδό: “Μή εκκλίνης την καρδίαν μου εις λόγους πονηρίας, του προφασίζεσθαι προφάσεις εν αμαρτίαις”. (Ψαλμ. 140, 4)

Β. ΟΙ ΝΕΕΣ ΠΡΟΦΑΣΕΙΣ, ΤΟ ΠΛΗΘΟΣ ΤΩΝ ΑΠΟΛΛΥΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΟΙ ΕΚΛΕΚΤΟΙ.

Σήμερα δυστυχώς οι προφάσεις για τη βλασφημία του Αγίου Πνεύματος, που συντελείται με τη μασκοφορία και τα άλλα υγειονομικά μέτρα στους ναούς μας είναι πολλές: η διαφύλαξη της δημόσιας υγείας, η υπακοή στους νόμους ή στην Ιεραρχία, η διακριτική έκφραση της προς τον πλησίον αγάπης, ο φόβος του προστίμου, οι ανάγκες της οικογένειας, και άλλα παρόμοια.

Κάποιοι, επίσης, ηθοποιοί προφασιολόγοι και δήθεν λειτουργοί του Υψίστου Μητροπολίτες, απαγορεύουν στους ιερείς να κοινωνούν το λαό και στους πιστούς να προσέρχονται! Κάνουν δηλ. τα αντίθετα του Χριστού: Έρχεσθε! φωνάζει ο Κύριος, μήν έρχεσθε! εκείνοι. Άλλοι κόπτονται να δοθεί η Θ. Κοινωνία σε κάθε οικογένεια, αλλά ξεχνούν ότι ο διάβολος χορεύει εκεί που κοινωνούν ανεξομολόγητοι, δίχως ορθόδοξο πνευματικό, εκεί που κοινωνούν μασκοφορεμένοι. Για εξομολόγηση, καμία εγκύκλιος, η μετάνοια επομένως πάει περίπατο! “Μυστήρια” ίσως θα τελούνται, όταν μεταλλαχθούν σε ρομπότ μετά το εμβόλιο! Αυτοί είναι οι Ιεράρχες μας, προπονητές των δαιμονίων! Σαν άλλοι Πιλάτοι στέλνουν κουστωδία αστυνομικών και στρατού να ασφαλίσουν τις εκκλησίες που εορτάζουν! Μα, αυτό δεν είναι καθόλου παράξενο! Ξεχάσαμε, ότι οι εχθροί είναι πια μέσα στο κάστρο, είναι οι ταγμένοι φύλακες και υπερασπιστές της Πίστεως, οι επίσκοποι και οι ποιμένες! Παραδίδονται άνευ όρων, συνεργάζονται για τη διάλυση της Ορθοδοξίας! Και το ποίμνιο, κοιμάται και ροχαλίζει βαριά! “Ανάστηθι Κύριε, ο Θεός μου, υψωθήτω η χείρ σου…σύντριψον τον βραχίονα των αμαρτωλών, πονηρών και ασεβών λειτουργών σου! θα έλεγε με ιερή οργή προσευχόμενος σήμερα ο Προφητάναξ Δαυΐδ!

Αγαπητοί, ολίγοι οι εκλεκτοί, μας λέει το στόμα του Χριστού! Στις μέρες μας όμως, που οι εκλεκτοί πλανώνται και πέφτουν σαν τ’ αστέρια, πόσοι άραγε είναι; Φρίκη! Οι εκλεκτοί, θα τολμούσαμε να πούμε, ότι δεν είναι ούτε ολίγοι! Είναι ελάχιστοι, ολίγιστοι! Αν ο ιερός Χρυσόστομος έλεγε για την τότε Αντιόχεια των 200.000 κατοίκων ότι είναι ζήτημα αν σωθούν 100, αν μόνο 2 Εβραίοι απ’ όσους ξεκίνησαν από την Αίγυπτο έφθασαν στη γη της επαγγελίας, ο Ιησούς του Ναυή και ο Χάλεβ (προτυπώνοντας ασφαλώς την πορεία του νέου Ισραήλ προς τη σωτηρία), αν ο ίδιος ο Κύριος είπε, ότι τη στενή πύλη λίγοι την βρίσκουν μόνο (ας φανταστούμε πόσοι την βαδίζουν μέχρι τέλος) άραγε πόσο ελάχιστοι είναι οι όντως εκλεκτοί του Θεού σήμερα! Γι’ αυτό, ας γρηγορούμε, ας προσέχουμε πολύ!! Για οποιαδήποτε ευσεβοφανή πρόφαση αδελφοί, μη προδώσουμε την ευσέβεια, “μή μείνωμεν έξω του νυμφώνος Χριστού!”. Πάντοτε να έχουμε κατά νου το μικρόν ποίμνιον, όχι τι λένε οι πολλοί, πάντα να θυμόμαστε τη “μαγιά της λευτεριάς” του Μακρυγιάννη, τους 300 του Γεδεών και του Λεωνίδα, τους ολίγους του Μιλτιάδη, του Ανδρούτσου και του Παπαφλέσσα.

Να μη ξεχνάμε, ότι το μεγαλείο της αλήθειας και της δικαιοσύνης ποτέ δεν ήταν αριθμητικό. Και ότι το πρόβλημα σε όσα ακούσαμε δεν είναι ούτε τα χρήματα, ούτε τα κτήματα, ούτε οι επίγειες απολαύσεις, ούτε ο γάμος, αλλά η εμπαθής προσκόλληση σ’ αυτά. Το τραγικώτερο όλων είναι η ραθυμία, η αμέλεια και η αδιαφορία μας για την εφαρμογή των εντολών του Κυρίου. 

Τίποτε όμως δεν είναι δυνατόν να φοβίσει τον καλόν αγωνιστή. Τίποτε από τα γήϊνα και μεις να μην αγαπήσουμε πάνω απ’ την αλήθεια του Χριστού. Αν δεν θέλουμε να φορέσουμε ενώπιον πάντων, την αιώνια μάσκα της αισχύνης και να δεχτούμε την ατελείωτη φίμωση, αν δεν θέλουμε να ακούσουμε την Δεσποτική εκείνη φωνή: “Εταίρε, πώς εισήλθες ώδε μη έχων ένδυμα γάμου;”, ή το φοβερό “ούκ οίδα υμάς”, ας ακολουθήσουμε το μονοπάτι των Αγίων, τις διδαχές τους και τη ζωή τους. Ας ντυθούμε τα ρούχα της αγνότητας, των αγαθών έργων, της Χάριτος του Αγίου Πνεύματος! Ας αρνηθούμε κάθε πονηρό εμβόλιο από πονηρούς ανθρώπους της πονηρής εποχής μας. Τους βλάσφημους και αρνητές του Χριστού στην πράξη ειδικούς, είτε λέγονται γιατροί, είτε πολιτικοί, είτε επίσκοποι, να τους περιφρονήσουμε τώρα, αν κάποιος δεν το έχει κάνει ακόμα, να τους αποστραφούμε εντελώς, αν θέλουμε βέβαια τη σωτηρία μας.

Μην παρασυρθούμε από κάποιους αστροναύτες της Εκκλησίας γενειοφόρους, που λένε στο κράτος, ότι θα κάνουμε τα πάντα, ό,τι μας πείτε, αρκεί να μη στερηθούμε τον Χριστό! Δηλ. και το διάβολο θα προσκυνήσουμε και θα πάμε να κοινωνήσουμε! Όχι! Αυτοί δεν έχουν ιερωσύνη Χριστού, είναι ιερόμορφα τέρατα του Αντιχρίστου! Ο Χριστός μας τη λέξη εταίρε, δηλ. φίλε, την είπε μόνο στους προδότες, στον Ιούδα, στον μη έχοντα ένδυμα γάμου, και σ’ αυτόν που αγανάκτησε για την ίση διανομή του δηναρίου.

Μάλλον επειδή είχαν γίνει εταίροι του σατανά, δηλ. επίσημοι πόρνοι Χριστού και μοιχόφιλοι. Εμείς, αγαπητοί, είθε να είμαστε και να μείνουμε έως τέλους, στο καλό λείμμα των ελαχίστων εκλεκτών, δούλοι Κυρίου αγαθοί και πιστοί!

Γ. Η ΦΑΝΕΡΩΣΗ ΤΩΝ ΝΙΚΗΤΩΝ.

Ο Απόστολος, από την προς Κολασσαείς Επιστολή του θείου Παύλου (κεφ. γ’, στιχ. 4-11) μας κάνει λόγο για την μέλλουσα και ένδοξη Δευτέρα Παρουσία του Χριστού μας ως Κριτού της ανθρωπότητας. Χρησιμοποιεί το ρήμα “φανερωθεί” και για Εκείνον αλλά και για μας, διότι τότε δεν θα παρασταθούμε απλώς ενώπιόν του, αλλά ταυτόχρονα θα φανερώνονται σε όλους τα έργα και τα λόγια και οι απόκρυφες σκέψεις μας! Είναι γνωστό το πώς θα γίνει η παγκόσμια Κρίση, πως την περιέγραψε ο Προφήτης Δανιήλ, η Αποκάλυψη και ο ίδιος ο Κύριος. Τότε βέβαια, οι νικητές της αμαρτίας θα απολαύσουν σε τέλειο βαθμό την θεϊκή δόξα, θα ομοιάσουν με τον Θεό σε όλα, εκτός από την ομοίωση με τη φύση Του. Γι’ αυτό ο Απόστολος στη συνέχεια μας παραγγέλλει να νεκρώσουμε τα πάθη της ατιμίας, την πονηρή προαίρεση και να ντυθούμε τον νέο άνθρωπο, δηλ. τα έργα της αρετής με αγαθή προαίρεση. Η ώρα της Κρίσεως είναι στ’ αλήθεια φοβερή, αλλά και η πιο ωραία και ποθητή για τον πιστό Χριστιανό. Στο Σύμβολο της Πίστεως λέμε προσδοκώ ανάστασιν νεκρών, δηλ. την λαχταράω, πρέπει επομένως να την σκεπτόμαστε συνεχώς, να καλλιεργούμε έντονα την επιθυμία να έρθει γρήγορα, ώστε να βρεθούμε ενωμένοι αιώνια με τον αγαπημένο Νυμφίο των ψυχών μας. “Ναι, έρχου Κύριε Ιησού Χριστέ!”. Μ’ αυτά τα λόγια τελειώνει η Αποκάλυψη και η Αγία Γραφή! Ας έχουμε επομένως πάντοτε στην καρδιά μας την θεία αγάπη πάνω απ’ όλα, ας είμαστε χωρισμένοι από την αίρεση και την πλάνη των νύν Πατριαρχών και Αρχιερέων, που έχουν φόβο ιού και αρχόντων και όχι Χριστού. Η κάθε ασθένεια, ο κάθε πόνος, να ξέρουμε ότι είναι επίσκεψη Θεού και ευλογία προσωπική. Με καρπούς αξίους της μετανοίας, με καθαρό το χιτώνα του Αγίου Βαπτίσματος, ας περιμένουμε άγρυπνοι τον πιο φοβερό τελικό στο μεγαλύτερο στάδιο της ιστορίας. Εκεί, όπου ελάχιστοι εκλεκτοί, συγκριτικά με το πλήθος των κολασμένων, θα βγουν λαμπεροί μέσα από τη φωτιά της θείας δικαιοσύνης. Διότι όπως έγραψε προσφυώς κάποιος παλιός διδάσκαλος: “Είναι γλυκεία υπέρ μέλι η αγάπη του Αρνίου, αλλά φοβερόν ως φλογίνη ρομφαία το φτυάρι της δικαιοκρισίας του! Ιδού, ισχυρόν και σκληρόν ο θυμός του Κυρίου, φωνάζει ο Ησαΐας (κεφ. 28,2). 

Είθε, αγαπητοί μας αδελφοί και σεβαστοί Πατέρες, να βρεθούμε όλοι, ως καλοί στρατιώτες του Κυρίου, νικητές στα δεξιά της δόξης της μεγαλωσύνης του, με τη δύναμη της Χάριτος και του θείου ελέους του! Πρεσβείαις και βοηθεία του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Ευστρατίου και πάντων των συν αυτώ Αγίων Μαρτύρων και Οσίων Πατέρων, που τιμάμε σήμερα. Αμήν.