TA ΠΑΘΗ ΚΑΙ Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥΣ

TA ΠΑΘΗ ΚΑΙ Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥΣ

ΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥΣ

 ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

Ό αιώνας μας θεωρείται ως αιώνας πού ή τεχνολογία έχει φθάσει σε πολύ μεγάλα ύψη. Παρόλα αυτά όμως ο άνθρωπος, ο εσωτερικός κυρίως άνθρωπος, δεν έχει ειρήνη. Κυριαρχείται από το άγχος.

Ψάχνει για την ειρήνη και αυτά πού βρίσκει είναι υποκατάστατα της ειρήνης.Ή ψυχιατρική κατέχει την πρώτη θέση λόγω της ανασφάλειας πού αισθάνεται ο σύγχρονος άνθρωπος, ο άνθρωπος του άγχους και των νευρώσεων.

Αποτέλεσμα της ανασφάλειας αυτής είναι ή φιλαυτία και ο εγωκεντρισμός του ανθρώπου σε υπερβολικό βαθμό. Είναι πάθη τα όποια αποκόπτουν τον άνθρωπο από τον Θεό. Στην σημερινή αυτή κατάσταση - αποτέλεσμα της μεγάλης προόδουτης τεχνολογίας - ο λόγος των αγίων Πατέρων για τα πάθη και τη θεραπεία τους είναι ιδιαίτερα επίκαιρος.


Ή διδασκαλία των Πατέρων για τα πάθη και την θεραπεία τους, δεν είναι προϊόν επιστημονικής και ψυχολογικής γνώσεως. Είναι καρπός μιας βαθειάς πνευματικής εμπειρίας πού αποκτήθηκε υστέρα από σκληρούς αγώνες και δοκιμασίες πολλών ετών. Σημειώνει σχετικά ο αββάς Ισαάκ ο Σύρος: "Αξιωθείς μεγάλων αντιλήψεων έκομισάμην έαυτώ πείραν εκ των μακρών χρόνων... Τούτων απάντων εν πείρα γέγονα".

Οι Πατέρες δεν γράφουν εγχειρίδιο ηθικής. Δείχνουν τον δρόμο και τον τρόπο για να οδηγηθεί ο άνθρωπος με την κάθαρση από τα πάθη, στην απάθεια και την θέωσι.

Ή αιχμαλωσία του συγχρόνου άνθρωπου στα αισθητά πράγματα και ή ύποδούλωσίς του στα πάθη κλείνουν τον δρόμο για την κοινωνία με τον Θεό.

Ό άνθρωπος, τονίζουν οι Πατέρες, πρέπει να προχώρηση στην κατά Θεόν ελευθερία. Αυτό γίνεται με την μεταστροφή των παθών σε αγαπητική διάθεση για τον Θεό, ώστε έτσι να μπόρεση να οικειοποιηθεί την σωτηρία και να οδηγηθεί στην θέωση.

Ορισμός και προέλευσης των παθών. 

 
Πάθος είναι η επανάληψης και σταθεροποίησης μιας ηθικής ασθένειας, μιας αμαρτίας π.χ της πλεονεξίας, της μέθης, της ακολασίας. 

Ενώ ένα αμάρτημα είναι μία μεμονωμένη ηθική πτώσης, μία συγκεκριμένη παράβασης του ηθικού νόμου, το πάθος είναι ριζωμένη κατάστασης κακίας, είναιή κατάληψης της ανθρωπινής ψυχής από την ηθική ασθένεια. Ή αμαρτία έχει γίνει κυρίαρχος της ψυχής. Δεν την προσβάλλει πλέον από έξω. Την έχει υποδουλώσει σε πράγματα και καταστάσεις. Είναι ανίκανη να αντίδραση.

Είναι το πάθος διαστροφή των ψυχικών δυνάμεων. Παρά φύσι κατάστασις και κίνησις της ψυχής. Και όπως τονίζει ο αγ. Ιωάννης της Κλίμακος, "το πάθος εν τη φύσει ου πέφυκε' ου γαρ εστίν κτίστης παθών ο Θεός". Οντολογικά δηλαδή τα πάθη συνδέονται με την ανυπαρξία, αφού ή ανθρώπινη φύσις δημιουργήθηκε από τον Θεό χωρίς το κακό μέσα της. Και αφού ο Θεός είναι απαθής και ή ψυχή του άνθρωπου "φυσικώς απαθής έστί".

"Μετά τον θάνατον", θα μας πει ο ί. Χρυσόστομος," και ο των παθών έπεισήλθεν όχλος τη ψυχή".Δηλαδή τα πάθη δεν είναι φυσική κατάστασις της ψυχής. Εμφανίζονται στον άνθρωπο εκ των υστέρων, μετά την αμαρτία.

Ακόμη τα πάθη είναι ασθένεια της ψυχής, "Τα πάθη αρρώστια εστί της ψυχής. Κακία νόσος εστί της ψυχής".

Ή ψυχή είναι υγιής όταν δεν έχει πάθη. Υγεία της ψυχής είναι ή αρετή. Ή υγεία προϋπάρχει της ασθενείας. Επομένως ή νόσος ερχε-ται αργότερα. Δεύτερη στην ταξί. Είναι αδύνατον να ύπάρχη μία φύσις πού να είναι συγχρόνως ασθενής και υγιής, "αγαθή και πονηρά". Αναγκαστικά ή μία προηγείται της άλλης.

Ό Μ. Βασίλειος θα μας πει ότι : 

"όταν ή ψυχή βρίσκεται στην φυσική της κατάστασι, ζει στον ουράνιο κόσμο' όταν όμως βρεθεί μακριά από την κατάστασι αυτή, τότε βρίσκεται κάτω". 

Στην πρώτη περίπτωση είναι απαθής· στην δεύτερη βρίσκεται μέσα στα πάθη. Όλα αυτά είναι αντίθετα με την σημερινή άποψη πού επικρατεί στον κόσμο μας.

Σήμερα φυσικός θεωρείται ο άνθρωπος πού ικανοποιεί τις όποιες επιθυμίες του. Και αφύσικος εκείνος πού αγωνίζεται να κόψη τα πάθη του.

 "Θάρθη καιρός, έλεγε ο αγ. Κοσμάς ο Αιτωλός, "πού το άσπρο θα το λένε μαύρο και το μαύρο άσπρο". Ή κακία και τα πάθη δηλαδή θα είναι στο αποκορύφωμα τους"

http://agioritis.pblogs.gr