ΧΡΙΣΤΟΣ ΓΕΝΝΑΤΑΙ KAINOTOMIA ΣΤΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ ΤΗΣ ΦΥΣΙΚΗΣ ΓΕΝΝΗΣΗΣ

ΧΡΙΣΤΟΣ ΓΕΝΝΑΤΑΙ KAINOTOMIA ΣΤΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ ΤΗΣ ΦΥΣΙΚΗΣ ΓΕΝΝΗΣΗΣ

 

Ενα από τα μεγαλύτερα ιστορικά γεγονότα της ζωής του ανθρωπίνου γένους, ένα από τα αγιώτερα μυστήρια του Ουρανίου Πατέρα, του πανσόφου και Πανάγαθου θεού, είναι ότι η μητέρα του Χριστού «εκαινοτόμησε τους νόμους της φυσικής γέννησης». Κατά τον Αγιο Μάξιμο Ομολογητή Ο Χριστός, έλαβε ουσία πέρα από την ουσία και δημιούργησε νέα αρχή γένεσης και γέννησης διαφορερική μέσα στη  φύση.  Αυτή την καιτοτομία της φύσης, αυτό το μυστήριο της σωτηρίας του γέννους μας, προελάλησαν οι προφήτες και  εφανέρωσε ο αρχάγγελος του Θεού στην Μαρία της Ναζαρέτ.

Το μέγα μυστήριο της υπερφυσικής φυσιολογίας του Ιησού, το ιστορικό γεγονός το οποίο απεκάλυψε ο Ουρανός προς τη Γη, προεγνώρισαν και προσκύνησαν οι μάγοι της ανατολής, εδοξολόγησαν οι στρατιές των αγγέλων, έζησαν και προσκύνησαν οι ποιμένες της Βηθλεέμ, η Ναζαρέτ, η Γαλιλαία, η Σαμάρεια, η Καπερναούμ, η Τιβεριάς, ο Ιορδάνης, τα Ιεροσόλυμα και ο Γολγοθάς.

Ο Αγιος Διονύσιος ο αρεοπαγίτης αναφέρει: «’Εδειξε τη σάρκωσή Του με την υπερούσια γέννησή Του περισσότερο ακατανόητη από κάθε μυστήριο». Αυτό το μυστήριο διεκήρυξαν οι δώδεκα Απόστολοι και οι εβδομήντα μαθητές, οι παρατάξεις των Πατέρων, των μαρτύρων και των Αγίων, οι φίλοι και οι εχθροί του Θεού.  Το μυστήριο το οποίο έψαλαν οι μουσουργοί και οι καλλιτέχνες.  Το μυστήριον το οποίο εθαύμασαν και θαυμάζουν, εόρτασαν και εορτάζουν οι λαοί.

Την ανεξερεύνητη σάρκωση του Θεού και την γέννησή Του και ως ανθρώπου στο κόσμο.  «’Εκ πνεύματος Αγίου και Μαρίας της Παρθένου». Αυτό το μέγα της ευσεβείας μυστήριο, την Γέννηση του Ιησού Χριστού και εμείς, τέκνα «της Μιάς, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας» του Χριστού, γιορτάζουμε, σήμερα.

Και ο Απόστολος των Εθνών Παύλος, εις την πρώτην προς Τιμόθεον Επιστολήν του (3.16) ονομάζει την Γέννησιν «μέγα μυστήριον».  Και στην προς Εφεσίους Επιστολήν του, (3.9), χαρακτηρίζει την Γέννησιν μυστήριον «αποκεκρυμμένον από των αιώνων εις τον Θεόν, ο Οποίος εδημιούργησε δια του Ιησού τα πάντα.»  Επίσης, οι υμνογράφοι της Εκκλησίας μας μιλούν με την γλώσσα των ύμνων, της πίστεως και της αγάπης και χαρακτηρίζουν την Γέννηση «μυστήριο μέγα, μυστήριο παράδοξο, μυστήριο ξένο» : Δηλαδή μυστήριο μεγαλειώδες, βαθύτατο, ανεξερεύνητο, άγνωστο, ανεξήγητο και ακατανόητο στον νου του ανθρώπου.

Γεγονός θαυμαστό, υπερφυσικό, Θείο, Ουράνιο.  Η γέννηση του Ιησού είναι μέγα μυστήριο, ξένο και παράδοξο, γιατί ο νους του ανθρώπου μικρός και περιορισμένος δεν δύναται να εισέλθει εις τον άπειρο νου του Θεού.  Δεν είναι ικανός να εξερευνήσει τα βάθη της Θείας σοφίας και γνώσης, τα οποία μόνον το Πνεύμα του Θεού γνωρίζει.  Και εκείνο που μένει εις τον άνθρωπο είναι να πιστεύσει, να παραδεχθεί, να αναγνωρίσει και να ομολογήσει το ιστορικό και θαυμαστό γεγονός, την υπερφυσική του Θεού Γέννηση και ως ανθρώπου εις τον κόσμο.  Να πιστεύσει, ότι «ο άναρχος άρχεται και ο λόγος σαρκούται». (‘Υμνος της Εκκλησίας).  Να πιστεύσει, ότι «ο Υιός του Θεού, ο Μονογενής» χωρίς ν’αφήσει ή να χάσει την Θεότητά Του, «αλλά Θεός ων τέλειος, εγεννήθει και άνθρωπος τέλειος εν τω κόσμω... ίνα «σώση τον άνθρωπον, ως φιλάνθρωπος». (Υμνος της Εκκλησίας).

Ιδού η μία μορφή του μυστηρίου, Η Γέννησις είναι, πρώτον, μυστήριο πίστεως.  Δεύτερον, η Γέννησις είναι μυστήριο αγάπης.  Ο Θεός είναι αγάπη λένε οι Απόστολοι, οι Πατέρες και οι Υμνογράφοι.  Ο Θεός Πατήρ, λέγει ο Ιωάννης, «εξ αγάπης απέστειλε τον Υιόν Του εις τον κόσμο»(3.16).

Όλα τα δημιουργήματα του Ουρανού και της Γης, διακηρύσσουν συγχρόνως οι Πατέρες της Εκκλησίας, είναι αποδείξεις της αγάπης του Θεού προς τον άνθρωπο.  Η Γέννηση, όμως, και η θυσία του Ιησού είναι η υπερτάτη μορφή της αγάπης του Θεού προς τον κόσμο.

Το γεγονός, λοιπόν, και το μυστήριο της Γέννησης του Ιησού, η σωματική παρουσία του Θεού στο κόσμο, είναι η υπερτάτη μορφή της αγάπης Του προς τον κόσμο και προς τον άνθρωπο. Τα Χριστούγενα είναι το μέγα και ανεξερεύνητον μυστήριο.

Ιδού οι δύο κυριώτερες μορφές του μεγάλου και αγιωτάτου μυστηρίου, η πίστη και η αγάπη.  Η πίστη και η αγάπη προς τον Χριστό, η αγάπη προς τον πλησίον, αυτά που λείπουν, δυστυχώς, από τις καρδιές και τις ψυχές μας.

Γι’αυτό ακριβώς, ας γίνουν έστω αυτά τα Χριστούγενα είσοδος και απαρχή για όλους εμάς σε μιά νέα ζωή, ζωή φωτισμένη με το φως της πίστης, ζωή πλουτισμένη με τα έργα της αγάπης, και τότε η χαρά των Χριστουγέννων και η ειρήνη του Θεού θα κατασκηνώσει μέσα μας.

Σας το εύχομαι με όλη μου την καρδιά και την ψυχή.

Με την αγάπη της γεννήσεως του Ιησού μας Χριστού,

Νικόλαος Λ. Μωραίτης, Ph.D.

Καλιφόρνια 2013