Θερμά συγχαρητήρια στον π.Βασίλειο Βολουδάκη για την ευαισθησία του στα θέματα αιρέσεων & παραθρησκείας και μια έκκληση… ΑΠΟΛΟΓΗΤΙΚΑ

Θερμά συγχαρητήρια στον π.Βασίλειο Βολουδάκη για την ευαισθησία του στα θέματα αιρέσεων & παραθρησκείας και μια έκκληση…

Αξίζουν – για άλλη μια φορά – συγχαρητήρια στον αγωνιστή Κληρικό της Εκκλησίας μας για την αγωνία και το ενδιαφέρον του στα θέματα αντιμετώπισης των αιρέσεων και της παραθρησκείας. Πρόσφατα ανέδειξε ένα θέμα που πρέπει να απασχολεί όλους μας, ιδιαίτερα τα αρμόδια αντιαιρετικά όργανα της Εκκλησίας μας, σχετικά με τις θρησκευτικές πρακτικές της γιόγκα που λαμβάνουν –πλέον- χώρα παντού , ακόμη και στην Ακρόπολη!

Ο π.Βασίλειος έχει δείξει και στο παρελθόν το φρόνημά του και νομίζω ότι δεν χρειάζεται από εμάς καμία διαφήμιση. H κατάληξη του άρθρου του εκπλήσσει με το τολμηρό συμπέρασμα: 

Θερμά “συγχαρητήρια”(!) σέ ὅλους μας, κληρικούς καί λαϊκούς, πού δέν “παίρνουμε εἴδηση” γιά τό τί γίνεται “κάτω ἀπό τήν μύτη μας” καί ἀφήνουμε ἀνεξέλεγκτους αἱρετικούς καί ἀλλοθρήσκους νά “ἁλωνίζουν”, χωρίς νά συναντοῦν καμμιά ἀντίσταση ἐκ μέρους μας!

Μπράβο π.Βασίλειε! Όλοι λίγο πολύ βλέπουμε καθημερινά την αφωνία των Κληρικών και Λαϊκών μας για αυτά τα θέματα, Λίγο η άγνοια, λίγο η εκκοσμίκευση, λίγο «άλλες» υποχρεώσεις έχουν κατατάξει τον απολογητικό αγώνα τελευταίο στις δραστηριότητες του Πιστού. Ο μακαριστός π.Αντώνιος τον θεωρούσε μεγάλη φιλανθρωπία αλλά δυστυχώς λίγοι είναι αυτοί που μπορούν να καταλάβουν τι εννοούσε. Οι Ιερείς μας είναι χαμένοι ανάμεσα στις γραφειοκρατικές υποχρεώσεις των ναών, στα λογιστικά, στα τυχερά των νεκροταφείων, στις πολιτικές εκδηλώσεις και στις διακονίες του Ναού.

Ποιος θα βρει χρόνο για τον πλανεμένο; Ποιος θα ασχοληθεί με τον εγκλωβισμένο στην σέχτα; Ποιος θα παρηγορήσει τον γονέα, τον αδελφό, την σύζυγο και το παιδί του θύματος κάποιου αυτόκλητου σωτήρα/μεσσία; Ποιος θα δει αυτόν από «μακρὰν απέχοντος», ποιος θα σπλαχνισθεί αυτόν, ποιος θα βγεί έξω από τις «υποχρεώσεις» του να πέσει στον «τράχηλον αυτού» καὶ  να φιλήσει αυτόν; Που είναι η φιλανθρωπία μας σε αυτές τις περιπτώσεις; Που είναι το χριστιανικό μας καθήκον; 

Κάνουμε έκκληση προς όλους να δείξουν εμπράκτως την Αγάπη τους για τον Πλανεμένο, για το Θύμα, για τον εγκλωβισμένο στην αίρεση, στη σέχτα. Στη χώρα μας λειτουργούν εκατοντάδες χριστιανικοί σύλλογοι που αγωνίζονται για τα θέματά τους. Γιατί δεν υπάρχει ΕΝΑΣ σύλλογος με σκοπό την αντιαιρετική δράση; Γιατί τόσοι Ιερείς δραστήριοι και απόλυτοι γνώστες των θεμάτων της νέας εποχής και των αιρέσεων δεν συνεργάζονται για το καλό του αγώνα; Γιατί δεν αφήνουμε τις μικρότητες και τα λάθη μας στην άκρη και βάζοντας εδαφιαία μετάνοια ο ένας στον άλλο και όλοι μαζί στον Κύριό μας Ιησού, να ενωθούμε μπας και καταφέρουμε να μεταφέρουμε κάποια μηνύματα ελπίδας και συμπαράστασης στα αδέλφια μας που ΥΠΟΦΕΡΟΥΝ μέσα στις δαιμονικές διδασκαλίες;

Γνωρίζεται άραγε τι υπομένει το θύμα της αίρεσης αγαπητοί αδελφοί;

Ακούστε τι λέει η Αναστασία, μια κοπέλα η οποία γεννήθηκε και μεγάλωσε σε αίρεση: «Μαζί με την δυστυχία αυτών των ανθρώπων στενοχωριόμουνα κι εγώ. Μίσησα τους ποιμένες που απαγόρευαν τους πιστούς να κάνουν όνειρα και να ζήσουν ευτυχισμένοι. Τους μισούσα που κατέστρεφαν τις ζωές αθώων ανθρώπων χωρίς κανένα δικαίωμα. ….Οι γονείς μου δεν ξέρουν τίποτα. Δεν θέλω να τους στενοχωρήσω. Πηγαίνω στην εκκλησία κανονικά, φοράω την μαντίλα μου (την οποία σιχαίνομαι) και κάνω ότι προσεύχομαι».

Ακούστε τι λέει η Χαρούλα: « … Αυτή ήταν η ζωή μου για 12 ολόκληρα χρόνια (μπήκα κοπελίτσα 18 χρονών και βγήκα γυναίκα…), περιθωριοποιημένη από τους γύρω μου για να μην με μολύνει -δήθεν- η αμαρτία τους. Πνιγμένη από μοναξιά και ντυμένη με την στολή του ηθικισμού , μήπως και πάρει κανείς είδηση ότι δεν είμαι άγια τελικά, έγινα και ‘γω μία από αυτούς…Φτάνοντας πια στο αδιέξοδο, έπρεπε να μάθω τι φταίει».

Ακούστε την Ελευθερία: «Η «αγάπη» των εργατών φάνηκε πολύ καθαρά στην αντιμετώπιση που είχε η αδελφή μου από αυτούς.  Ο Π. της είπε ότι νίκησε ο σατανάς και κλαίει ο ουρανός, ο Ζ. την είπε «τρελή», ο Λ. το ίδιο και δεν ενδιαφέρθηκε καθόλου, ενώ ο Ν. της είπε να πιει μια ασπιρίνη!! Ο Π. της είπε ότι αν θέλει να πηδήξει από το μπαλκόνι, ας το κάνει. Βέβαια ο Θεός μας με τις μεσιτείες των αγίων βοήθησε την αδελφή μου και είναι μια χαρά».

Ακούστε τη Γιολάντα: «Σας ομολογώ ότι ήμουν μια ΗΛΙΘΙΑ τόσα χρόνια που πίστευα τα ψέμματα … για το ότι πρέπει να περιμένω να μου φανερώσει ο Κύριος κάποιον κι ότι θα αμαρτήσω γερά αν πάρω κάποιον από τον “κόσμο”. Πήγα να πάθω κατάθλιψη, παρά τρίχα γλύτωσα. Ενώ μόλις γνώρισα τον σύντροφό μου εκτός της ΕΑΕΠ, ένιωσα για πρώτη φορά φυσιολογικός άνθρωπος….Αν τυχόν διαβάζουν νέοι από την ΕΑΕΠ, θέλω να τους πω ΞΥΠΝΗΣΤΕ. Μην πιστεύετε στα παραμύθια της Χαλιμάς για κάποιον που θα έρθει εξ ουρανού να σας ζητήσει. Όλα είναι προσχεδιασμένα από τους ανωτέρους σας και όποιος δεν έχει μέσο είναι χαμένος. Καταστρέφονται τα καλύτερα χρόνια σας κι αν μείνετε στο ράφι ξέρετε τι θα πουν; “Κρίμα, δεν ήταν από τον Κύριο να βρει σύντροφο, έμεινε”. Με αηδιάζετε, ντροπή σας παλιο-υποκριτές! …Ξέρεις τι είναι να σε υποτιμάνε συνέχεια, να σε βγάζουν αμαρτωλή και άχρηστη ενώ τους εαυτούς τους ευλογημένους, να λένε ότι θα πάθεις κακό στη ζωή σου κι ότι ο Κύριος μιλάει με το στόμα τους, να μην σε αφήνουν ούτε να μιλάς με αγόρι, να κρύβουν τα cd σου, να λένε ότι έγινες “κοσμική” επειδή κατέβασες ringtone στο κινητό σου, να λένε ότι είσαι εγκληματίας επειδή βλέπεις θρίλερ, να μην δέχονται ούτε να δουν τον άνθρωπο με τον οποίον διάλεξες να περάσεις τη ζωή σου επειδή δεν ανήκει στην ΕΑΕΠ και ακριβώς επειδή αυτός δεν ανήκει στην ΕΑΕΠ να σε λένε πόρνη»;

Διαβάστε τις ομολογίες ανθρώπων που ήταν για χρόνια εγκλωβισμένοι στην σέχτα και την αίρεση.

Αν κάποιος συγκινηθεί ας πράξει κατά συνείδηση.

Εμείς πιστεύουμε ότι πρέπει ο απολογητικός αγώνας να ενταθεί και να δημιουργηθούν πυρήνες ΠΑΝΤΟΥ. Και αυτό μπορεί να γίνει. Αρκεί να αφυπνησθούμε….