Οι …Πατέρες της πεντηκοστιανής κίνησης και τα δαιμόνια της Azusa!

 Οι …Πατέρες της πεντηκοστιανής κίνησης

 και τα δαιμόνια της Azusa!

Ή πως καθιερώθηκε η γλωσσολαλιά σαν δόγμα στους πεντηκοστιανούς!

312, Azusa st. Το σπίτι των δαιμονικών φαινομένων.

 Η Αzusa  είναι πραγματικό ορόσημο ΚΑΙ για τους Έλληνες πεντηκοστιανούς καθώς πολλοί συγγραφείς τους αναπολούν τις εποχές εκείνες. Τι πραγματικά έγινε όμως στο "περίφημο" σπίτι της οδού Αzusa  κατά το διάστημα 15/4-31/12/1906... Μεταφέρουμε από το βιβλίο του π.Αλεξίου Καρακαλλινού με τίτλο: ΕΝ ΕΙΡΗΝΗ, ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΔΕΗΘΩΜΕΝ.

[...] Ο Parham αναζητούσε κάποια υψηλότερη πνευματική εμ­πειρία και πνευματική δύναμη. Έχοντας άγνοια για τα αληθινά μέσα, με τα οποία η καρδία μπορεί να καθαρθεί και να φωτισθεί, ο Parham και οι μαθηταί του κόλλησαν στο εντελώς εξωτερικό σημάδι της Πεντηκοστής. [...]

[...] Ο Parham και οι μαθηταί του πέρασαν την παραμονή της Πρωτοχρονιάς εκείνου του έτους προσπαθώντας να αναγκάσουν το κυρίαρχο Πνεύμα να τους δώσει το χάρισμα της γλωσσολαλίας, όπως αυτοί το αντι­λαμβάνονταν. Παρά την επιμονή τους οι προσπάθειες τους απέ­βησαν άκαρπες, μέχρι που αποφάσισαν ότι το συστατικό που χάθηκε από την αποστολική διαδικασία πρέπει να ήταν «η επίθε­ση των χειρών» η το ανθρώπινο άγγιγμα. Όταν προστέθηκε αυτός ο παράγων, «η Agnes Ottman άρχισε να βγάζει παράξε­νους ήχους» και έτσι γεννήθηκε το νέο Κίνημα των Πεντηκοστιανών, το οποίο βασίστηκε στο «Βάπτισμα του Αγίου Πνεύμα­τος» και στη «γλωσσολαλία».

Charles Parham: "φήμες" τον θέλουν φαν των Λευκών Χριστιανών της Κ.Κ.Κλαν- μετά την γλωσσολαλιά του.

Ο Parham περιγράφει ως εξής το γεγονός αυτό:

«Πριν καλά επαναλάβω τρεις ντουζίνες προτάσεων, η δόξα έπεσε επάνω της, ένα φωτοστέφανο φάνηκε να περικυκλώνει το κεφάλι και το πρόσωπο της και αμέσως άρχισε να ομιλεί κινέζικα, και δεν μπορούσε να ομιλήσει Αγγλικά επί τρεις ημέρες». [...]

[...]Πολύ σωστά μπορεί κάποιος να πει ότι με τη γέννηση του Πεντηκοστιανισμού γεννήθηκε ένας νέος τύπος «Χριστιανισμού», που διέφερε όχι μόνον από τις πολύ συντηρητικές μορφές του συμβατικού Προτεσταντισμού, αλλά και από τον Χριστιανισμό τον βασισμένο στην εμπειρία του Προτεσταντισμού των ανανεωτών του δεκάτου ένατου αιώνα. Το «λαλείν γλώσση» για μερικούς Πεντηκοστιανούς αποτέλεσε «την απάντηση» σε σχέση με την «βεβαιότητα» της σωτηρίας. Η γλωσσολαλία θεωρήθηκε ως από­δειξη του «βαπτίσματος στο Άγιο Πνεύμα», το οποίο σίγουρα κατερχόταν «εξ ύψους» και δεν μπορούσε να αμφισβητηθεί. Σ' αυτό το νέο Κίνημα η αίσθηση της μετανοίας και της αμαρτίας, που ήταν κεντρική στην «εμπειρική σωτηρία» των ανανεωτών, αντικαθίσταται με μία εντελώς ασαφή, επί πλέον δε και οριστικά απολαυστική και αισθησιακή, εμπειρία της «γλωσσολαλίας». Εν τω μεταξύ η διάκριση ανάμεσα στη λατρεία και στη διασκέδαση συνεχίζει να παραμένει ασαφής σ' αυτές τις κοινωνίες. Ακολου­θώντας το παράδειγμα του Dowie, ο Parham μπορούσε να φορεί «ενδυμασία των Αγίων τόπων», για να κάνει δημόσια εντύπωση. Ευκαιριακά σημειώνουμε ότι «ο πατήρ της Πεντηκοστής» υπήρξε επίσης και υποστηρικτής της Κού-Κλούξ-Κλάν![...]

William J. Seymour

[...]Μέσα στα λίγα επόμενα χρόνια ο Πεντηκοστιανισμός άρχισε να εξαπλώνεται μέσα στο Κίνημα της Αγιότητας, κερδίζοντας τη δημόσια αναγνώριση στο Λος Άντζελες με κέντρο το Ιεραποστο­λικο Σωματείο της οδού Azusa, 312 όπου έγινε γνωστό ως «η Δεύ­τερη Πεντηκοστή» κάτω από την καταλυτική επίδραση ενός από τους πρώην βιβλικούς φοιτητές του Parham του William J. Seymour (1870-1922). Για τους Πεντηκοστιανούς το οίκημα που βρι­σκόταν στην διεύθυνση οδού Azusa 312 ήταν το δικό τους υπερώο Πεντηκοστής. Χιλιάδες έσπευδαν από την άκρη της χώρας να έλθουν στο μικρό εκείνο σπίτι για να λάβουν το χάρισμα της γλωσσολαλίας και να δουν τα «έργα του Πνεύματος». Ένας Πεντηκοστιανός ιστορικός γράφει: «Πιθανώς ο καθένας στο Κινημά των Πεντηκοστιανών μπορεί να αποδίδει τις ρίζες τους κατά κάποιον τρόπο στην Azussa. Οι διαφορές όμως ανάμεσα στην «Πεντηκοστή», που έγινε εκεί, και σ' εκείνη που συνέβη Ιεροσόλυμα, είναι όντως καταπληκτικές.

 Ο ίδιος ο Seymour διέκρινε την παρουσία ενός άλλου πνεύματος, εκτός του Αγίου Πνεύματος, σ' αυτή την «Πεντηκοστή». Ένας από τους ηγέτες της οδού Azussa έγραφε: «Δεν τολμούσαμε να εφιστούμε συνεχώς την προσοχή των ανθρώπων στις ενέργειες του πονηρού. Θα μπορούσε να προκληθεί τρόμος».

 Εν πάση περιπτώσει,  ο Seymour έγραψε στον Parham να έλθει και να βοηθήσει στη διά­κριση των πνευμάτων. Ο «πατέρας της Πεντηκοστής» ήλθε.

Στη συνέχεια παραθέτουμε τα σχόλια του:

«Έσπευσα στο Λός Άντζε­λες και για μεγάλη μου έκπληξη βρήκα την κατάσταση πολύ χει­ρότερη άπ' ό,τι την περίμενα... εκδηλώσεις σαρκικές, πνευματιστικοί έλεγχοι (sic). Είδα ανθρώπους να υπνωτίζονται επάνω στο θυσιαστήριο μπροστά σε υποψηφίους που ζητούσαν το βάπτι­σμα, ενώ πολλοί λάμβαναν το βάπτισμα του Αγίου Πνεύματος...

Επίτρεψέ μου να μιλήσω καθαρά για το έργο, όπως το βρήκα έδώ.

 Συνάντησα καταστάσεις υπνωτισμού, καταστάσεις δαιμονι­κές, καταστάσεις πνευματιστικές καταστάσεις ύπνωτιστικές, όλα τα ειδη μαγείας, παροξυσμούς, καταληψίες και άλλα...  Καμμία τέ­τοια κατάσταση δεν είναι γνωστή στους δικούς μας εργάτες ως αποτέλεσμα συγκεκριμένων λέξεων ή ήχων, χτυπημάτων του σαγονιού ή μαλάξεων του λαιμού. Υπάρχουν πολλοί στο Λος Άν­τζελες που ψάλλουν, προσεύχονται και ομιλούν θαυμάσια γλώσ­σες, καθώς το Πνεύμα τους δίνει λόγο, και γίνεται εδώ μία ασυ­νάρτητη φλυαρία, που δεν είναι καθόλου γλωσσολαλία»

[Όπως παρατίθεται στο βιβλίο του Πεντηκοστιανού ιστορικού Roberts Liardon, God's Generals, σ. 157-158.]

 Ενώ ο Parham υπήρξε αρκετά έντιμος να παραδεχθεί την πα­ρουσία απατηλών και δαιμονικών πνευμάτων, διεχώρισε, όμως, τις καταστάσεις που βίωσε εκεί σε δαιμονικές και σε καθαρά αν­θρώπινες, αν και είναι σίγουρο ότι οι ακραίες ανθρώπινες συμπε­ριφορές ωφείλοντο και αυτές σε επήρεια των πονηρών πνευμά­των. Εξ αιτίας αυτής της εντιμότητάς του, ο Parham αποκλείστηκε από τις συνάξεις, και μαζί του αποκλείστηκε από το Πεντηκοστιανό Κίνημα και η ενημέρωση ότι κάποιος μπορεί να λάβει ένα πνεύ­μα διαφορετικό από το Άγιο Πνεύμα, κατά τις πνευματιστικές τους συνάξεις.

  Μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα, η «Πεντηκοστιανή φωτιά» της οδού Azusa έσβησε ατό τις εσωτερικές ίντριγκες και τη διδα­σκαλία του Seymour ότι μπορεί κάποιος να χάσει το Άγιο Πνεύμα εξ αιτίας της αμαρτίας. Με μία τέτοια διδασκαλία τώρα οι χιλιάδες άνθρωποι, που κάποτε κατέκλυζαν την οδό Azusa, μειώθηκαν στους είκοσι. Όπως είναι κατανοητό, οι πρώτοι Πεντηκοστιανοί απέρριψαν αυτή τη διδασκαλία του Seymour και συνέχισαν να πιστεύουν ότι ένας μπορεί να «είναι σεσωσμένος», να «έχει το Άγιο Πνεύμα» και να μη ζει με αγιότητα.

Από το ιστολόγιό μας

Ἀντιαιρετικὸν Ἐγκόλπιον    www.egolpion.com

Read more: http://www.egolpion.com/azusa.el.aspx#ixzz2pk9Km85K