Τι είναι πνευματική ζωή; Παρασκευή Σπυρίδου

 

Τι είναι πνευματική ζωή;

Ανεκτίμητος θησαυρός η πνευματική ζωή…

Σ’ ένα Εκκλησιαστικό Συνέδριο συζητούσαν για τα διάφορα χριστιανικά έργα, κυρίως δε για το ποιο είναι το σημαντικότερο.

Ένας ανέφερε την διαπαιδαγώγηση της νεολαίας, άλλος την ανέγερση εκκλησιών, κι’ ένας τρίτος τη φροντίδα για τις ιερατικές κλίσεις. Ένας τελευταίος εισηγήθηκε «να μορφώσουμε μερικούς πιστούς ώστε να έχουν έντονη πνευματική ζωή. Αυτοί θα γίνουν οι στυλοβάτες των καλών έργων, επειδή θα είναι το φως του κόσμου και το αλάτι της κοινωνίας.

Οι ομιλίες, οι γιορτές, οι εκδρομές, το φιλανθρωπικό έργο, οι θεατρικές παραστάσεις, οι επισκέψεις σε ιδρύματα είναι μόνο θόρυβος, φασαρία και επίδειξη, αν λείπει η πνευματική ζωή».

Ας εξετάσουμε όμως: τι είναι πνευματική ζωή, τι μας προσφέρει, πως καλλιεργείται, πως διατηρείται και τι την εμποδίζει να αναπτυχθεί.

Ένας δημοσιογράφος πέρασε μερικές μέρες σε μια Ιερατική Σχολή. Έμεινε κατάπληκτος από την τάξη, την ευλάβεια και την όλη συμπεριφορά των σπουδαστών.

Φεύγοντας ζήτησε από τον διευθυντή να του δώσει τον κανονισμό της Σχολής, για να τον δώσει στο διευθυντή μιας νεοϊδρυθείσης Σχολής στον τόπο του.

Μπορώ, του απάντησε εκείνος να σου δώσω τον κανονισμό, αλλά όχι το πνεύμα του κανονισμού.

Διότι η ταπείνωση και η υπακοή δεν επιβάλλονται με κανονισμούς, είναι απόρροια της πνευματικής ζωής.

Η πνευματική ζωή, σύμφωνα με την Εκκλησία μας, αρχίζει με το Βάπτισμα, τελειοποιείται με το Χρίσμα, αν χαθεί επανακτάται με τη Μετάνοια και την Εξομολόγηση, διατηρείται και αυξάνεται με τη Θεία Ευχαριστία.

Μας κάνει να αγαπάμε το Χριστό, να αντιστεκόμαστε στις άτακτες κλίσεις της ψυχής, να κατευθύνουμε την ζωή μας στο δρόμο του Ευαγγελίου και στην ένωση με το Θεό.

Είναι πολυτιμότερη από χρυσάφι, πιο αξιαγάπητη από την ομορφιά, ανώτερη από πολιτικά αξιώματα και πολύτιμα πετράδια.

Όποιος την έχει, κατέχει ανεκτίμητο θησαυρό.

Όπως το κλήμα ενωμένο με το αμπέλι φέρνει καρπό έτσι και η ψυχή ενωμένη με το Χριστό. Δε ζει πια εκείνη, αλλά ο Χριστός βρίσκεται μέσα της και τη γεμίζει με ειρήνη και χαρά.

Η τήρηση των εντολών κάνει την ψυχή κατοικητήριο του Θεού.

Η χάρη του Θεού αυξάνει μέσα της με την έμπονη προσευχή, το πνεύμα της θυσίας και την έμπρακτη αγάπη και η πρόοδός της απαιτεί βία.

Ο Χριστιανός οφείλει να προσεύχεται όπου κι αν βρίσκεται γιατί ο Θεός είναι πανταχού παρών. Να μη γίνεται τόσο πολυάσχολος ώστε να τον πνίγουν οι φροντίδες και να τον απορροφά τελείως ο αγώνας της καθημερινότητας.

Τα εμπόδια της πνευματικής ζωής είναι πολλά.

Δυο από τα κυριότερα είναι: η περιέργεια και η φιλαυτία.

Το πρώτο, είναι αληθινό καρκίνωμα της ψυχής. Θέλει όλα να τα ξέρει, να τα ακούσει, να τα δει. Απομακρύνεται έτσι από την γαλήνη της προσευχής και την μελέτη του Ευαγγελίου.

Η φιλαυτία είναι αρρωστημένη, υπερβολική και άτακτη αγάπη για τον εαυτό μας, προσκόλληση σε αμαρτωλές ηδονές που απομακρύνουν τη χάρη του Θεού από μέσα μας.

Παραμερίζοντας τα εμπόδια βελτιώνουμε σταδιακά την ποιότητα της πνευματικής μας ζωής, δηλαδή της σχέσης μας με τον Χριστό.

Αρχιμ. Ι.Ν.
Περιοδικό «Λυχνία Νικοπόλεως»,
Φεβρουάριος 2018 – Αρ. Φύλλου 415