Ὅλα ἀκολουθοῦν τὸ δρόμο τῆς φθορᾶς

Ὅλα ἀκολουθοῦν τὸ δρόμο τῆς φθορᾶς

• 
• 

Ὅλα ἀκολουθοῦν τὸ δρόμο τῆς φθορᾶς

Μέγας Βασίλειος

Σὲ ἀδιέξοδο ὁδηγοῦνται οἱ ἄνθρωποι, ὅταν ἀντιμετωπίζουν τὸ θάνατο κάποιου προσφιλοῦς προσώπου. Προσπαθοῦν νὰ ἐξηγήσουν, γιατὶ συνέβη καὶ καταλήγουν σὲ συμπεράσματα βλαπτικὰ γιὰ τὴ δική τους ζωή.Βλέπουν τὸ δυσάρεστο γεγονός, χωρὶς νὰ λαμβάνουν ὑπόψη τους ὅτι ὁΘεὸς εἶναι ἐκεῖνος,ποὺ ρυθμίζει τὴ ζωὴ τῶν ἀνθρώπων καὶ φυσικὰ καὶ τὴ διάρκειά της. Ἐκεῖνος δίνει τὴ ζωή, ἐκεῖνος φέρνει καὶ τὸ θάνατο. Ἐκεῖνος ἐπίσης ἔχει ἕτοιμη καὶ τὴν αἰώνια ζωή, τὴν ὁποία θὰ ἀπολαύσουν οἱ πνευματικοὶ ἀγωνιστές, αὐτοὶ ποὺ στὴν παροῦσα ζωὴ εἶχαν ὡς ὁδηγό τους τὶς ἐντολές Του.
Ὁ Μέγας Βασίλειος, ἀπευθυνόμενος σὲ μιὰ πενθοῦσα γυναίκα, ποὺ τῆς εἶχε πεθάνει ὁ γιός της, σημειώνει μερικὲς χρήσιμες σκέψεις, γιὰτὴν ὀρθὴ ἀντιμετώπιση τοῦ θανάτου προσφιλῶνπροσώπων:«Ἀπὸ τὸΕὐαγγέλιο διδαχτήκαμε ὅτι τὰ ὅσα συμβαί- νουν στὴ ζωὴ καθοδηγοῦνται ἀπὸ τὴν πρόνοια, γιατὶ οὔτε ἕνας σπουργίτης δὲν πέφτει χωρὶς τὸ θέλημα τοῦ Πατέρα μας. Γι᾽ αὐτὸ ὅ,τι ἔγινε ἔγινε μὲ τὸ θέλημα τοῦ Κτίστου μας. Στὴ θέληση δὲ τοῦΘεοῦ ποιὸς μπορεῖ νὰ ἀντισταθεῖ;
Ας δεχτοῦμε λοιπὸν τὸ συμβάν, διότι μὲ τὴ δυσανασχέτηση δὲν διορθώνουμε τὸ γενόμενο, καταστρέφουμε ὅμως τὸν ἑαυτό μας.Ἂς μὴ κατηγορήσουμε τὴ δίκαιη κρίση τοῦ Θεοῦ, διότι εἴμαστε πολὺ ἀμαθεῖς, γιὰ νὰ ἐλέγχουμε τὶς ἀνέκφραστες κρίσεις του. Τώρα ὁ Κύριος δοκιμάζει τὴν πρὸς αὐτὸν ἀγάπη σου. Τώρα ἔχεις τὴν εὐκαιρία νὰ λάβεις διὰ τῆς ὑπομονῆς τὴ μερίδα τῶν Μαρτύρων. Ἡ μητέρα τῶν Μακκαβαίων εἶδε τὸ θάνατο ἑπτὰ παιδιῶν καὶ δὲν στέναξε οὔτε ἔχυσε ἀγενές δάκρυ, ἀλλὰ λόγῳ τῶν εὐχαριστιῶν της πρὸς τὸνΘεόν, τὴν ὥρα ποὺ τὰ ἔβλεπε νὰ ἀπαλλάσσονται ἀπὸ τὰ δεσμὰ τῆς σάρκας μὲ φωτιὰ καὶ σίδηρο καὶ σκληρὰ βασανιστήρια, κρίθηκε ἀπὸ μὲν τὸ Θεὸ εὐδΟκιμος, ἀπὸ δὲ τοὺς ἀνθρώπους ἀοίδιμος.Μεγάλη ἡ συμφορά, τὸ ὁμολογῶ καὶ ἐγώ.
Ἀλλὰ μεγάλοι καὶ οἱ μισθοί, ποὺ ἀπόκεινται ἀπὸ τὸν Κύριο στοὺς ὑπομένοντες “Ὅταν ἔγινες μητέρα καὶ εἶδες τὸ παιδί σου καὶ εὐχαρίστησες τὸν Θεό, γνώριζες πάντως ὅτι εἶσαι θνητὴ καὶ γέννησες θνητό! Τί τὸ παράδοξο λοιπόν, ποὺ ὁ θνητὸς ἀπέθανε; Ἀλλὰ μᾶς λυπεῖ ὅτι αὐτὸ ἔγινε πρόωρα. Εἶναι ἄγνωστο ἂν αὐτὸ δὲν εἶναι εὔκαιρο, γιατὶ ἐμεῖς δὲν γνωρίζουμε νὰ ἐκλέγουμε τὰ συμφέροντα τῶν ψυχῶν καὶ νὰ ὁρίζουμε προθεσμίες στὴν ἀνθρώπινη ζωή.

Στρέψε τὰ μάτια σου σὲ ὅλο τὸν κόσμο, ὅπου κατοικεῖς καὶ θὰ κατανοήσεις ὅτι ὅλα τὰ βλεπόμενα εἶναι θνητὰ καὶ ὅτι ὑπόκεινται ὅλα στὴ φθορά. Κοίταξε πάνω στὸν οὐρανό, κάποτε θὰ διαλυθεῖ καὶ αὐτός. Κοίταξε τὸν ἥλιο, οὔτε αὐτὸς θὰ παραμείνει.Ὅλα τὰ ἀστέρια, τὰ ζῶα τῆς ξηρᾶς καὶ τῶν ὑδά- των, οἱ ὡραιότητες τῆς γῆς, ἡ ἴδια ἡ γῆ, ὅλα εἶναι φθαρτά, ὅλα δὲν θὰ ὑπάρχουν λίγο ἀργότερα”.

 
Πρεσβ. Διονύσιος Τατσης.

Το κείμενο είναι δημοσιευμένο από την εφημερίδα Ορθόδοξος Τύπος στις 4 Μαρτίου 2011.